Μην φύγετε από την πόλη της Καστοριάς εάν δεν επισκεφθείτε το Σπήλαιο του Δράκου, στην όχθη της λίμνης Ορεστιάδας, μία υπέροχη πραγματικά εμπειρία, μία σπηλιά με ευφάνταστους σταλαχτίτες και σταλαγμίτες όπου θα αναγνωρίσετε τον Αι Βασίλη, αγαπημένους σας παιδικούς ήρωες αλλά και ό,τι μπορείτε να δημιουργήσετε με την φαντασία σας.
Βρίσκεται στο νότιο άκρο της χερσονήσου, στο 3ο χιλιόμετρο του παραλίμνιου δρόμου. Το ταξίδι στο εσωτερικό του Σπηλαίου είναι συναρπαστικό καθώς θα συναντήσετε επτά υπόγειες λίμνες στις οποίες θα φτάσετε διασχίζοντας τους δέκα συνολικά θαλάμους και τις πέντε σήραγγες. Ο μεγαλύτερος από τους θαλάμους έχει διαστάσεις 45 μ. επί 17 μ. Η μέση θερμοκρασία του Σπηλαίου είναι 16-18 βαθμούς Κελσίου και η υγρασία 85-90%.
Ο θρύλος για την σπηλιά λέει ότι πριν από αιώνες και μετά την ίδρυση της Καστοριάς ο βασιλιάς Κάστωρ φιλοξενώντας στο παλάτι του τον αδερφό του Πολυδεύκη τον πήγε να δει την τεράστια σπηλιά που είχε ως φύλακα έναν δράκο που έβγαζε από το στόμα του δηλητηριώδης φλόγες και προστάτευε το χρυσωρυχείο που λέγονταν υπήρχε μέσα στην σπηλιά.
Ο βασιλιάς μάλιστα είχε υποσχεθεί πολλά δώρα σε όποιον θα σκότωνε τον δράκο για να απαλλαγούνε από τον φόβο του. Ένας νεαρός άντρας πάλεψε μαζί του και κατάφερε να τον σκοτώσει. Ο δράκος έπλεε νεκρός πάνω στα νερά της λίμνης και οι κάτοικοι χάρηκαν που γλύτωσαν από αυτό το φοβερό τέρας, μάλιστα έσπευσαν με αναμμένους δαυλούς να μπουν μέσα στην σπηλιά να την εξερευνήσουν και να διαπιστώσουν εάν πράγματι υπήρχε το χρυσωρυχείο.
Όμως καθώς πήγαιναν οι δαυλοί ξαφνικά έσβησαν και μέσα στο πυκνό σκοτάδι ακούστηκε μια άγνωστη φωνή να λέει ότι αυτοί που θα τολμούσαν να πάρουν στα χέρια τους έστω και μια χούφτα από το χώμα που πατούσαν θα το μετάνιωναν πολύ ακριβά, το ίδιο όμως θα το μετάνιωναν και όσοι δεν θα έπαιρναν.
Ο κάτοικοι που είχαν μπει στη σπηλιά τρόμαξαν, ωστόσο κάποιοι θαρραλέοι πήραν στα χέρια τους από το χώμα της σπηλιάς και βγαίνοντας στο φως το είδαν με έκπληξη να μετατρέπεται σε χρυσόσκονη, επιβεβαιώνοντας τη φήμη.
Το σπήλαιο του Δράκου ήταν άγνωστο μέχρι τη δεκαετία του 1940 οπότε και η είσοδος του έγινε ορατή μετά που διανοίχτηκε ο παραλίμνιος δρόμος της πόλης και κάποιοι Καστοριανοί ερασιτέχνες εξερευνητές έγιναν οι πρώτοι που το ανακάλυψαν. Η χαρτογράφηση του σπηλαίου έγινε το 1968, οι συστηματικές έρευνες από την Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία, ολοκληρώθηκαν κατά το 1990 και 2000. Από το 2009 το σπήλαιο είναι επισκέψιμο από το ευρύ κοινό.
Εκτός από τους υπέροχους σταλαχτίτες και σταλαγμίτες στο εσωτερικό του σπηλαίου θα διαπιστώσετε ότι έχουν αποκαλυφθεί παλαιοντολογικά κατάλοιπα με σημαντικότερα τα οστά της σπηλαίας αρκούδας, είδους που έζησε στην Ευρώπη κατά το Πλειστόκαινο και εξαφανίστηκε πριν από περίπου 10.000 χρόνια.