ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ… ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ!

Το να ταξιδεύει κανείς στην Έλλάδα, αποτελεί από μόνο του μία εμπειρία μοναδική, που θα τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή. Πόσο μάλλον όταν το ταξίδι αυτό γίνεται στο πιο βορινό σημείο της χώρας… στον Νομό Έβρου και στην ακριτική Θράκη, όπου από πολλούς χαρακτηρίζεται και ως ένας κρυφός παράδεισος ομορφιάς. Και αν για ορισμένους από εσάς η μετακίνηση από τη Σουηδία στο συγκεκριμένο προορισμό μοιάζει περιπέτεια, σας ενημερώνω ότι αν και μικρή, είναι μία περιπέτεια που αξίζει να τη ζήσε! Η μετακίνηση από τη Σουηδία στην Αλεξανδρούπολη, που είναι και η πρωτεύουσα του Νομού Έβρου, μπορεί να γίνει με τους εξής τρόπους. Είτε με πτήση από τη Στοκχόλμη στη Θεσσαλονίκη και από εκεί οδικώς με αμάξι ή λεωφορείο (η απόσταση είναι 320χ.μ. και θα χρειαστεί περίπου 3 ώρες), είτε μέσω Αθηνών και στη συνέχεια απευθείας πτήση διάρκειας 55 λεπτών για την ακριτική πόλη.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Κάνοντας μία βόλτα στην πρωτεύουσα του Νομού, δεν θα μπορούσα να αφήσω ασχολίαστη την πληθώρα των μουσείων που επισκέφτηκα. Το μουσείο Φυσικής Ιστορίας, το Ιστορικό Μουσείο και το Εθνολογικό Μουσείο, πραγματικά εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες, ενώ η Καθολική Εκκλησία του Αγίου Ιωσήφ, δίνει μία άλλη αίγλη στο κέντρο της πόλης. Τέλος, δεν μπορώ να σκεφτώ επίσκεψη στην Αλεξανδρούπολη, χωρίς μία τουλάχιστον φωτογραφία μπροστά στον επιβλητικό της Φάρο και δεκάδες ακόμα στις πανέμορφες παραλίες της, όπως στη Χιλή, την Αγία Παρασκευή, την Κυανή Ακτή και τα Δίκελα. Τα beach bar που θα σας κλέψουν την καρδιά, είναι ο Αχινός, το Cavo by Thea Thalassa, το Yasu, το Ciel, το FishEye και το Baha.

Ανεβαίνοντας 22 χλμ βορειότερα, θα βρούμε τις Φέρες και αυτό που θα πρέπει να δείτε ειναι τον Ιερο Ναό της Παναγίας Κοσμοσώτειρας, που ιδρύθηκε το 1152 από τον Ισαάκιο Άγγελο Κομνηνό στην τοποθεσία Βήρα (στις σημερινές Φέρες) και θεωρείται ως ένα από τα ομορφοτερα δείγματα της Κωνσταντινουπολίτικης τεχνης στον Ελλαδικό χωρο.

Στην ίδια πόλη, οι λάτρεις της φύσης, μπορούν να επισκεφτούν το Δέλτα του Έβρου. Το Εθνικό Πάρκο Δέλτα του Έβρου, σχηματίζεται στις εκβολές του ποταμού Έβρου και συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους βιοτόπους της Ευρώπης. Τα νερά και τα υλικά του ποταμού μαζί με την δράση της θάλασσας σχημάτισαν και εξακολουθούν να διαμορφώνουν ένα πολύπλοκο Δέλτα με μεγάλη ποικιλία βιοτόπων, όπου βρίσκει καταφύγιο ένας μεγάλος αριθμός ειδών φυτών και ζώων.

Η συνολική του έκταση είναι 200.000 στρέμματα εκ των οποίων τα 95.000 (80.000 χερσαία και 15.000 στρ. υδάτινη επιφάνεια) είναι ενταγμένα στον κατάλογο των προστατευόμενων περιοχών, λόγω των σημαντικών ειδών που φιλοξενεί.

Στη Σαμοθράκη, το πανέμορφο και γεμάτο καταρράχτες νησί που βρίσκεται απέναντι ακριβώς από την Αλεξανδρούπολη (σχεδόν 1 ώρα και 45 λεπτά με το καράβι), μπορείτε να επισκεφθείτε το Ιερό των Μεγάλων Θεών, το εκκλησάκι της Παναγίας της Κρημνιώτισσας αλλά και το ιδιαίτερο λαογραφικό μουσείο του νησιού. Και επειδή ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της Σαμοθράκης είναι η άγρια φύση και οι καταρράχτες της, μία επίσκεψη στη Γριά Βάθρα και στο Φαράγγι του Φονιά, νομίζω πως επιβάλλεται.

Κοντα στην Αλεξανδρούπολη μπορείτε να επισκεφτείτε και την Αρχαία Μεσημβρία. Βρίσκεται 20 χλμ δυτικά της πόλης, αναμεσα στην Παραλία Πετρωτών και τα Δίκελα. Η αρχαία Μεσημβρία αναπτύχθηκε τον 5^ο με 4^ο αιωνα π.Χ. και εδώ μπορείτε να δείτε το οχυρωματικο τειχος, τον Ναο του Απολλωνα, το Ιερο της Θεας Δημητρας, καθως επισης και το νεκροταφειο έξω απο τα τειχη της πόλης .

Ανεβαίνοντας 70χλμ βορειοανατολικά της Αλεξανδρούπολης, θα βρούμε το Σουφλί, ένα χωριό το οποίο αν και μικρό σε έκταση και κατοίκους, έχει κάνει τη φήμη του να ταξιδέψει και εκτός ελληνικών συνόρων. Το εξαιρετικής ποιότητας μετάξι του, έχει χρησιμοποιηθεί από τους σπουδαιότερους οίκους μόδας του εξωτερικού, όπως Dolce & Gabbana και Gucci, και χωρίς δεύτερη σκέψη, το Μουσείο Τέχνης Μεταξιού και το Μουσείο Μετάξης, πρέπει να μπούνε σίγουρα στο πρόγραμμά σας.

Σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από το Σουφλί, θα συναντήσουμε το Διδυμότειχο, με το ομώνυμο και περίφημο κάστρο του, να δεσπόζει. Μεγάλα κομμάτια των βυζαντινών τειχών του διατηρούνται εκεί, καθώς επίσης και 24 απο τους πύργους, κάποιοι από τους οποίους έχουν και μονογράμματα βυζαντινών προσωπικοτήτων. Τα τείχη ανακατασκευάστηκαν από τον Ιουστινιανό τον Μέγα. Το Διδυμότειχο αποτέλεσε πρωτεύουσα του Βυζαντίου και πολλες περιοχές του Έβρου γέννησαν αλλά και φιλοξένησαν αυτοκράτορες και βασιλείς, όπως τον Βασιλιά της Σουηδίας Κάρολο ΙΒ, την περίοδο 1713 – 1714.

Κοντά στο χωριό Πύθιο – 13 χλμ από το Διδυμότειχο και 17 χλμ από την Ορεστιαδα – βρίσκεται το βυζαντινό καστρο του Πυθίου ή αλλιώς Εμπύθιον. Το Κάστρο του Πυθίου κατασκευάστηκε το 1330-1340 μ. Χ. από τον Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνό.

ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΙΑΤΑ

Μία περιοχή απίστευτης ομορφιάς, όπως ο Έβρος, που θα εντυπωσιάσει και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη, δεν θα μπορούσε να στερείται και… γεύσης! Αρκεί να σας πούμε πως το δυνατό χαρτί του Έβρου είναι το καλό φαγητό… και όταν λέμε καλό φαγητό, εννοούμε πολύ καλό φαγητό.

Κάνοντας την πρώτη στάση μας στην Αλεξανδρούπολη, το πρώτο πράγμα που μπήκε στο μάτι αλλά και στο πιάτο μας, ήταν φυσικά τα ψάρια. Βάτος αχνιστός, τσιπούρες στα κάρβουνα, τηγανιτά μπαρμπούνια, ψητό γοφάρι, λιαστά χταπόδια και μύδια με κουρκούτι ή σκέτα, αποτέλεσαν μία πρώτης τάξεως επιλογή, με το Νησιώτικο, το Thea Thalassa, τον Αη Γιώργη, Τα Φιλαράκια, τη Ζουράφα και το Χάραμα, να δίνουν ρέστα στη θαλασσινή γεύση. Για κρεατικα οι προτάσεις μας είναι και εδώ πολλές με τον Λούκουλο, το Μάσα Σούρα, τον Σαρίκα, τη Χόβολη και το Μετόχι, να μας κερδίζουν από την πρώτη μπουκιά.

Παραδοσιακά χειροποίητα ζυμαρικά και σάλτσες, είναι κάποια από τα τοπικά προϊόντα που μπήκαν στη βαλίτσα μας φεύγοντας από την Αλεξανδρούπολη, ενώ το ταξίδι συνεχίστηκε για πιο βόρεια.

Πραγματοποιήσαμε μία σύντομη επίσκεψη στο Σουφλί, ένα μικρό χωρίο περίπου 70 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Αλεξανδρούπολης, με σχεδόν 5.000 κατοίκους και εκεί η έκπληξή μας ήταν ακόμα πιο μεγάλη, αφού ποτέ δεν περιμέναμε ένα τόσο μικρό χωριό, να έχει μία τόσο μεγάλη γκάμα τοπικών προϊόντων. Χωρίς υπερβολή θα μπορούσαμε να πούμε πως εδώ δοκιμάσαμε το πιο νόστιμο παγωτό της ζωής μας, με την οικογένεια Πάσχου να κερδίζει αμέσως την καρδιά μας με τις απίστευτες γεύσεις που παράγει. Τα λουκάνικα – πέταλα, ο ιδιαίτερος καβουρμάς από την οικογένεια Μουτλια και τα κρασιά και το τσίπουρο της οικογένειας Μπέλλα, μπορεί να απέχουν αρκετά από τις δικές μου γεύσεις, ωστόσο ήταν μία εμπειρία που ήθελα και έπρεπε να ζήσω. Το Μπερεκέτ και η Μεζεδοφωλιά είναι μέρη που επισκεφτήκαμε και σίγουρα θέλουμε να πάμε ξανά, αφού το μενού έχει επιλεχθεί με πολύ προσοχή, βασισμένο στην τοπική κουζίνα. Και επειδή έρχεται το καλοκαίρι και αρκετοί από εμάς θέλουμε να προσέξουμε τη διατροφή μας, το γιαούρτι «Τσελιγκάτο», θα γίνει ένας λόγος για να φτιάξουμε κορμί!

Ολοκληρώνοντας το ταξίδι στον Έβρο, πήγαμε σε μία από τις πιο βορινές και απομακρυσμένες περιοχές του χάρτη, όπου κρύβεται ένας μικρός θησαυρός γεύσεων, μόλις 50χλμ πάνω από το Σουφλί, με την Ορεστιάδα να αποτελεί αυτό που λέμε… τη χαρά της λιχουδιάς. Έκεί ξεκινήσαμε τη μέρα μας με τις πιο λαχταριστές πίτες. Τυρί, κιμάς, σπανάκι, πράσο, χόρτα, λουκάνικο, πατάτα, κολοκύθι και κρέμα, είναι κάποια από τα πρώτης τάξεως υλικά, που χρησιμοποιούνται για τις αφράτες πίτες στην Ορεστιάδα, με το μαγαζί «η Παράδοση» να γίνεται το αγαπημένο μας στέκι. Ωστόσο οι μερακλήδες συνάντησαν και πιο πικάντικες γεύσεις στο πιάτο τους, ζητώντας ποταμίσια ψάρια (όπως χέλια, κοκκινόφτερα και γουλιανούς), κόκκινο– ξηρό τραχανά, λάχανο τουρσί και φάβα από κουκιά, με το Safran και τα Μουρμούρια να ικανοποιούν και τους πιο δύσκολους ουρανίσκους. Το Χαγιάτι, ο Κεφτεδάρας και ο Ζέρβας, είναι και αυτά τρία μέρη που προτείνουμε ανεπιφύλακτα για καλό φαγητό. Και επειδή καλό φαγητό χωρίς καλό επιδόρπιο δεν υπάρχει…. αφήνουμε για το τέλος το σοκαριστικά νόστιμο μαλεμπί.