Ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατρολόγος και υποψήφιος Διδάκτορας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο πάνω στην πολιτιστική διαχείριση είναι ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος Αστέριος Πελτέκης, ο οποίος μας παραχώρησε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για το διαδικτυακό περιοδικό hellofromgreece.
Άνθρωπος των έργων εξίσου όσο και των…υποκριτικών λόγων πάνω στην σκηνή, προσδοκά και καθώς δείχνουν τα γεγονότα το πετυχαίνει να διευρύνει όλο και περισσότερο τον ρόλο του Κρατικού Θεάτρου, ανοίγοντάς το με επιτυχία σε όλο και μεγαλύτερο κοινό. «Είναι κάτι που επιτυγχάνεται με σκληρή δουλειά και μεθοδικότητα» όπως λέει και ο ίδιος. Το αποτέλεσμα; Οι αίθουσες του Κ.Θ.Β.Ε. είναι γεμάτες από κόσμο σε όλες τις παραστάσεις.
Ανάμεσα σε σκηνοθεσία και ηθοποιία αλλά και σε ταξίδια σε άλλες πόλεις μαζί με τους συνεργάτες του, ταλαντούχους συντελεστές, παρουσιάζοντας θεατρικές παραστάσεις που καταχειροκροτήθηκαν στην Θεσσαλονίκη εκπονεί και τη διδακτορική του διατριβή ενώ συγγράφει ένα βιβλίο πάνω στην υποκριτική μέθοδο που ο ίδιος διδάσκει εδώ και δεκαπέντε χρόνια στις δραματικές σχολές.
ΚΘΒΕ ιστορική αξία ανεκτίμητη. Πείτε για τις σημαντικότερες στιγμές του.
Καταρχάς η ίδρυσή του. Έπειτα οι σπουδαίοι άνθρωποι που διετέλεσαν σε διοικητικό και καλλιτεχνικό επίπεδο. Μορφές όπως ο Καραντινός , ο Θεοτόκης, ο Βολανάκης, ο Ευαγγελάτος, ο Παπαβασιλείου και άλλοι σημαντικοί άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Μια σημαντική στιγμή επίσης η είσοδος στην Ένωση Θεάτρων Ευρώπης σε μια περίοδο που μεσουρανούσαν σημαντικοί θεατρικοί φορείς και καλλιτέχνες από όλη την Ευρώπη. Αλλά οι σημαντικότερες στιγμές είναι όταν ανθίζει μέσα από σημαντικές παραγωγές και δράσεις και αυτό αντικατοπτρίζεται στην αγάπη και στην αθρόα προσέλευση του κόσμου στις αίθουσες του ΚΘΒΕ.
Ως καλλιτεχνικός διευθυντής με ποιους τρόπους επιχειρείτε την εξωστρέφεια του;
Με την καλλίτερη δυνατή μορφή συνεργασιών τόσο σε επίπεδο καλλιτεχνών όσο και σε επίπεδο φορέων. Με την εκ νέου συμμετοχή του οργανισμού στην Ένωση Θεάτρων Ευρώπης, με την προσπάθεια για δημιουργία μιας πολιτιστικής και πολιτισμικής γέφυρας των βαλκανικών κρατών, την εισαγωγή και την εξαγωγή παραγωγών και δράσεων στην ευρύτερη ελληνική επικράτεια και στο εξωτερικό όταν υπάρχει η δυνατότητα. Με προγράμματα ψηφιοποίησης του αρχειακού υλικού για την απομακρυσμένη πρόσβαση σε υλικό του θεάτρου μας, με δράσεις που στοχεύουν στην συμπερίληψη και με την συνεχή επαφή και επικοινωνία με τον κόσμο και τις νέες τάσεις σε όλα τα επίπεδα.
Ποιους μεγάλους θεατρικούς συγγραφείς παρουσιάσατε; Παλιούς και σύγχρονους και γιατί;
Πολλούς και διάφορους μέσα από ένα πλουραλιστικό πρόγραμμα, που περιλαμβάνει κλασικούς συγγραφείς και έργα από το παγκόσμιο ρεπερτόριο με έμφαση στους νέους Έλληνες συγγραφείς, όπως πάντα στο αρχαίο δράμα, αλλά και στο θέατρο ντοκουμέντο μέσα από μια σειρά παραγωγών με νέους Έλληνες δημιουργούς που διαπρέπουν στο είδος. Η επιλογή των έργων έγινε σε συμφωνία με τους καλλιτέχνες δημιουργούς σε σχέση με τη γενική θεματική ενότητα που διέπει την σημερινή καλλιτεχνική διεύθυνση σε μια ουσιαστική διαδικασία ανταλλαγής απόψεων με τους σημαντικούς καλλιτεχνικούς συνεργάτες αλλά και σε σχέση με τα επιμέρους θέματα που τίθενται προς διερεύνηση και προβληματισμό σε κάθε περίοδο. Έτσι είδαμε από Σίλλερ, Μπρέχτ και Γκολντόνι, μέχρι Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Αναγνωστάκη, Βέλτσο, Τσινικορη και Φεζολαρι κ. ά.
Ποιοι από τους διάσημους Έλληνες και Ευρωπαίους σκηνοθέτες πέρασαν αφήνοντας την σφραγίδα τους;
Από τη Μελοντί Μουρέ και τον Γκι Κασσίερς, μέχρι τον Οστερμάγιερ και τον Πήτερ Μπρουκ και σε συνεργασία με τον θεσμό των “Δημητρίων” μέχρι τον Κακλέα, τον Καρατζά, τον Χουβαρδά και την Χιώτη καθώς και άλλους σημαντικότατους δημιουργούς.
Με ποιον τρόπο συνδέεται η θεατρική σκηνή με τον τουρισμό; Ανοιχτά θέατρα- παραστάσεις έργων των μεγάλων τραγικών ποιητών; Έργα διάσημων θεατρικών συγγραφέων;
Με όλους τους τρόπους θα μπορούσε να συνδέεται και είναι ένας τομέας που έχει πάρα πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει για να θεωρηθεί πετυχημένη η επικοινωνία της θεατρικής τέχνης με τον τουρισμό στο σύνολό του. Ο πολιτιστικός τουρισμός είναι ένα πεδίο το οποίο θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να το έχουμε πολύ πιο ψηλά στην ατζέντα μας. Μια σχετική συμμετοχή και προσπάθεια έλξης γίνεται κυρίως στα αρχαία και γενικότερα στα ανοιχτά θέατρα, όπου συνήθως υπάρχουν υπέρτιτλοι στην αγγλική γλώσσα κυρίως στα διεθνή μεγάλα Φεστιβάλς. Υπάρχει όμως πολλή προσπάθεια που χρειάζεται να γίνει για να προσελκύσουμε τουρισμό και στις κλειστές σκηνές αφενός με την ευκαιρία του “τουρισμού του Σαββατοκύριακου” εστιάζοντας στην καταγωγή και τις προτιμήσεις του μεγαλύτερου μέρους των επισκεπτών – τουριστών στην εκάστοτε περιοχή και θέατρο. Επίσης σε σχέση με το ΚΘΒΕ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η παραμονή των κρουαζιερόπλοιων για δύο ή περισσότερες διανυκτερεύσεις στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης κάτι το οποίο δεν συνέβαινε μέχρι προσφάτως και που ανοίγει το δρόμο για δράσεις που να απευθύνονται προς το συγκεκριμένο κοινό είτε προσελκύοντάς το στις αίθουσες είτε πηγαίνοντας στους χώρους των κρουαζιερόπλοιων ή του λιμανιού με multilanguage παραγωγές ή παραγωγές στα αγγλικά ή με οποιονδήποτε πρόσφορο τρόπο που να εξυπηρετεί τις ανάγκες μιας τέτοιας προσπάθειας.
Τα Φεστιβάλ θεάτρου ως θεσμός έχουν μέλλον; Ποιες συνθήκες μπορούν να βοηθήσουν;
Σαφώς, και χρειάζεται να μεριμνήσουμε και να συνδράμουμε όλοι οι εμπλεκόμενοι με το θεατρικό χώρο, να συνεχίσουν να υπάρχουν και να επικαιροποιηθούν, να επιτείνουν τον εξωστρεφή χαρακτήρα τους και να εμπλουτιστούν με όλες τις νέες τάσεις αλλά κρατώντας πάντα και τις σταθερές αξίες και βάσεις τους.
Ποιοι οι στόχοι των περιοδειών εντός και εκτός Ελλάδας; Με ποια παράσταση θα θέλατε να ταξιδέψετε;
Το αγαθό του πολιτισμού και το σπουδαίο αυτό πολιτιστικό είδος που γεννήθηκε στη χώρα μας και μας κληροδότησε αυτά τα σπουδαία σε όλα τα επίπεδα και μέσα και σε όλες τις εποχές, αλλά και η αναγκαιότητα της επικοινωνίας, της ψυχαγωγίας και της ψυχικής ανάτασης μέσω των ιδεών, των ιδανικών και των σημαντικών ουμανιστικών στοιχείων από τα οποία διέπονται, σε συνάρτηση και με τον ιδρυτικό νόμο και σκοπό πλείστων των θεατρικών φορέων είναι σίγουρα χρήσιμο να ταξιδεύει τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό σε μια προσπάθεια μεταλαμπάδευσης όλων αυτών των σημαντικών συστατικών του.
Μακάρι να μπορούσαμε να περιοδεύαμε με όλες τις παραγωγές μας , εύχομαι κάποια στιγμή αυτό να συμβεί.
Ποιο έργο θα ανεβάζατε σε θεατρική σκηνή της Σκανδιναβίας; Ποια θα ήταν η πρόκληση για εσάς;
Θα ανέβαζα κάτι κλασικό από τη δραματουργία οποιασδήποτε σημαντικής περιόδου. Σίγουρα κλασικό και φυσικά αυτό θα γινόταν έπειτα από μια περιήγηση στη σημερινή Σκανδιναβία, μελέτη της καθημερινότητας και της ιστορίας της αλλά και με βάσει τους ηθοποιούς και τους καλλιτεχνικούς συνεργάτες. Θα προσπαθούσα να αφουγκραστώ τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και σύμφωνα με αυτές θα επιχειρούσα να τοποθετηθώ καλλιτεχνικά με ένα έργο που θα επιλεγόταν μέσα από την παραπάνω διαδικασία.
Τι σχεδιάζετε για το μέλλον;
Να συνεχιστεί η έως τώρα επιτυχημένη πορεία του ΚΘΒΕ, να εξελιχθεί και να γίνει ακόμη πιο ελκυστική για το κοινό, να εμπλουτιστεί η δραματική σχολή και με άλλα νέα αντικείμενα μάθησης και με νέους διδάσκοντες και τρόπους διδασκαλίας, να επικαιροποιηθεί η βιωσιμότητα στον τρόπο διαχείρισης όλων των τομέων, και τέλος ελπίζω με την αρωγή και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας να μπορέσουμε μέσα από την ορθή εκμετάλλευση ευρωπαϊκών προγραμμάτων να χρηματοδοτηθεί η αναγκαιότητα της αποκατάστασης και αντικατάστασης μεγάλου μέρους του υλικοτεχνικού εξοπλισμού, των σκηνών, των εγκαταστάσεων και του υπόλοιπου εξοπλισμού του θεάτρου που δυστυχώς έχει φτάσει στο όριο του.
Πόσο οικουμενικό είναι το θέατρο;
Σχεδόν όσο οικουμενική είναι και η ίδια η ζωή. Η ανάγκη που οδήγησε στην ίδρυση του θεάτρου σε εκείνη την μοναδική σε πυκνότητα περίοδο του 5ουπ.Χ. αιώνα στην Αθήνα της δημοκρατίας, της φιλοσοφίας και των τεχνών, που οδήγησε στην ανάγκη αυτού του μοναδικού είδους που μίλησε στο θυμικό και στην διάνοια των ανθρώπων δίνοντάς τους την ευκαιρία μέσα από τη μετάθεση στο μύθο, να καταστήσουν νομολογική γνώση τα όσα σε πολύ λίγο χρόνο οδήγησαν την ανθρώπινη ύπαρξη από τον “άνθρωπο – μυς”,(Αίαντα) στον “άνθρωπο – μυαλό” (Οδυσσέα).
